
Deze week is het de Week van Gebed voor de eenheid van de christenen. Een gemeenschap die deze eenheid hoog in het vaandel heeft staan is de Chemin Neuf. Een voorbeeld van nieuwe vormen van religieus leven. Pater Emmanuel Pannier, lid van de gemeenschap in Oosterhout vertelt meer over Chemin Neuf.
Oecumenische roeping
De Gemeenschap heeft een sterke oecumenische roeping. De leden komen uit alle mogelijke christelijke tradities. Ze verbinden zich met de gemeenschap zonder de verbondenheid met hun eigen denominatie te verbreken. ‘Eenheid’ is een sleutelwoord voor de spiritualiteit en het apostolaat van Chemin Neuf: dienst aan de eenheid van de persoon, het gezin, de gemeenschap, de kerk(en) en tussen culturen en naties. De liturgie laat ook iets zien van de roeping tot eenheid.
In 1984 werd de Gemeenschap Chemin Neuf door de aartsbisschop van Lyon opgericht als een openbare vereniging van gelovigen. In 1992 richtte hij het ‘Instituut Chemin Neuf’ op voor priesters en broeders, een Klerikaal Religieus Instituut dat in 2009 werd erkend door het Vaticaan als van Pauselijk
Recht. Sinds 2005 is de gemeenschap ook in Nederland te vinden. Ze mochten de Paulusabdij van de benedictijnen in Oosterhout overnemen. Emmanuel Pannier vertelt “De monniken wilden hun klooster niet zomaar verkopen en zochten naar mensen die hun leven van gebed op een nieuwe manier wilden doorzetten.”
De eerste jaren waren gericht op de opbouw van gemeenschapsleven ter plekke en het starten van de typische missies van de Gemeenschap: de jongerenmissie, de Kana-missie voor echtparen en gezinnen, en de Ignatiaanse retraite.
Gasten
Pannier vervolgt “We leven hier nu met negen leden: vijf toegewijde broeders en zusters, een alleenstaande, en twee echtparen die allebei drie kinderen hebben. De leden komen uit verschillende landen: Nederland, Polen, Tsjechië, Duitsland, Frankrijk en Burundi. Er zijn 26 gastenkamers. Naast de mensen die komen voor een retraite, kan men ook een dagje meeleven. Dat is elke donderdag en mensen delen dan onze gebedsleven, hebben tijd om elkaar te ontmoeten en helpen mee met allerlei klussen. Een keer in de maand vieren we op die donderdag het avondmaal op protestantse wijze. Dat is altijd een bijzondere oecumenische ervaring voor mij. De dinsdag is een dag van stilte en bezinning voor de leden van de Gemeenschap. Op die dag ontvangen wij meestal geen gasten.”
Fraterniteiten met een gezamenlijke roeping
De priesters en de ‘toegewijde broeders en zusters’ leggen de klassieke drie geloften af. Zij leven in wat zij noemen ‘levensfraterniteiten’, onder hetzelfde dak of in hetzelfde pand. Echtparen en gezinnen kunnen ook deel uitmaken van een levensfraterniteit, zoals hier in Oosterhout. Zij beschikken dan wel over een eigen wooneenheid. Daarnaast zijn er ‘wijkfraterniteiten’, waar leden van de gemeenschap bij elkaar in de buurt wonen met ieder een eigen woning.
“Waar het om gaat in beide vormen van fraterniteiten is dat leden verbonden zijn met elkaar en elkaar regelmatig ontmoeten voor gebed, broederlijk leven (een wekelijkse samenkomst staat centraal, waar wij proberen open te delen over ons leven), ontspanning, missie en vorming. We gebruiken niet graag het woord ‘leken’. We delen als zusters en broeders in één en dezelfde spiritualiteit, we zijn één gemeenschap wereldwijd door een gezamenlijke roeping.”