Het pastoraat is echt communitybased, de gemeenschap is belangrijk. Het streven is een levende, actieve gemeenschap te zijn en te laten groeien. Waar mensen leren hun eigen weg te herkennen. Waar mensen samen daden verrichten die helpen het leed in de wereld te verlichten. Er zijn twee studentenpastors, nog enkele medewerkers vanuit de universiteit en vooral veel vrijwilligers. De pastores zijn de coaches en het leeuwendeel van het werk wordt opgezet en uitgevoerd met de vrijwilligers. Op deze manier kunnen de twee pastores honderden studenten bereiken; de vrijwilligers zijn de ‘ziel’ van de community.
Rachelle van Andel is een van de twee studentenpastors: “Wij bieden studenten professionele counseling door de twee studentenpastores, maar ook de mogelijkheid iets voor een ander te betekenen. Daarmee bouwen we aan een community waarvan studenten onderdeel zijn en waarvoor ze zelf ook verantwoordelijkheid dragen. Onderdeel zijn van een community en je ergens thuis voelen is van groot belang voor de mentale gezondheid van studenten.”
Samenwerking met de Dominicanessen van Sint Cecilia
Dit academiejaar heeft de InnBetween de dominicanessen van Sint Cecilia uitgenodigd om nauwer met hen samen te werken. De Amerikaanse zusters zijn beschikbaar voor studenten die specifieke vragen hebben over het katholieke geloof of om andere redenen graag met een katholieke zuster willen spreken.
Zuster Agnes “We hebben er een warm welkom gevonden. Ik zie onze rol daar als een van aanwezigheid voor de team en de studenten. Dit doen we naast onze activiteiten vanuit het rk studentenpastoraat in verbinding met de lokale Katholieke Kerk. Wij waarderen het om in dit bredere netwerk samen te werken
Coronatijd
Zuster Agnes: “Vorig jaar maart, bij de eerste lockdown is het InnBetween team snel van start gegaan met online evenementen en ondersteuning. Ze zijn doorgegaan met creativiteit en passie. De uitdagingen van dit academiejaar zijn ook om door te gaan ondanks veranderende maatregelen en het ontbreken van een vaste gemeenschap van studenten. Natuurlijk ligt de nadruk op mentale gezondheid. De situatie van de studenten is gevarieerd: sommigen zijn thuis gebleven en sommigen hebben huisgenoten, maar velen wonen alleen. Iedereen heeft weinig mogelijkheden om nieuwe mensen persoonlijk te ontmoeten. In deze situatie is eenzaamheid natuurlijk een dagelijkse strijd die vaak wordt gemaskeerd door harder werken of meer schermtijd. Een van de manieren waarop wij steun hebben geboden is door de studenten de gelegenheid te bieden uiting te geven aan wat zij ervaren en voelen.”
Eenzaamheid was vooral voelbaar tijdens de kerstvakantie toen veel studenten alleen in de stad verbleven. Van Andel: “Als alles wegvalt, je onderwijsbijeenkomsten, je contacten met medestudenten, je routine, dan wegen weken als deze extra zwaar. Wij wilden zorgen dat deze studenten nog ergens terecht konden en op verhaal konden komen. Ons studententeam heeft daarom meteen online activiteiten georganiseerd, zoals een gingerbreadhouse bake en closure to the year 2020. Natuurlijk is dat anders dan wanneer je fysiek bij elkaar komt. Normaal blijf je hangen, drink je koffie of thee met elkaar en leer je mensen beter kennen en bouw je relaties op. Dat was nu allemaal niet mogelijk. Maar toch, we kregen positieve respons van alle deelnemers. Het was een kans samen te zijn met anderen en tegelijkertijd ook stil te staan bij wat je zelf nodig hebt. Die online activiteiten doen we nog steeds. Omdat we vanuit de gemeente toestemming hebben gekregen om walk- ins voor studenten te organiseren die daar behoefte aan hebben (zogenaamde buurthuisstatus), mogen we gelukkig nog enkele fysieke bijeenkomsten organiseren voor een zeer beperkt aantal mensen, de zogenaamde Cozy Walk-Ins.”
Cosy Walk-Ins
“Omdat we merkten dat de Cosy Walk-Ins in een grote behoefte voorzagen, zijn we daar na de kerstvakantie mee doorgegaan. Drie keer per week kun je na registratie, want die is verplicht tijdens een lockdown, bij ons binnenlopen en met een klein aantal mensen samen zijn. Tijdens de walk-ins sprak ik bijvoorbeeld een aantal studenten die nauwelijks contact hebben met hun familie en daarom hier bleven. Dat waren heel kwetsbare gesprekken. Een paar weken later waren er weer studenten met andere existentiële vragen: Wat vind ik nu echt belangrijk? Wie ben ik, als alle structuur en sociale activiteiten om mij heen wegvallen? Wat blijft, als ik dierbaren verlies? Natuurlijk worden er ook andere grote thema’s en zorgen gedeeld zoals vragen omtrent stage, banen, studiepunten, relaties. En daarnaast lachen we natuurlijk af en toe ook flink en hebben we plezier met elkaar!”
Veilige ruimte
Van Andel: “In de activiteiten zorgen we altijd voor een veilige en moedige ruimte waarin studenten hun ervaringen kunnen delen. Zowel online en offline. Ze leren dat ze niet de enigen zijn die met bepaalde zorgen en problemen rondlopen, en dat ze hun verhalen mogen delen. Bij ons en bij medestudenten. Op het moment dat je jouw ervaring onder woorden kunt brengen en jouw verhaal mag delen en daarin gehoord wordt, dan is dat ontzettend krachtig. Dat zorgt voor herkenning en erkenning. Jij mag er volledig zijn. Een ander aspect is het zelf organiseren van activiteiten: zoals bijvoorbeeld voor het Refugee Project of voor medestudenten. Daar kunnen studenten ook oefenen en vaardigheden ontwikkelen waarbij ze van betekenis zijn voor anderen vanuit gelijkwaardigheid en wederzijds respect. Ook dat bevordert veerkracht.”
Refugee Project Maastricht (RPM)
The InnBetween is ook het thuis van het Refugee Project Maastricht (RPM) dat mensen met een vluchtelingenachtergrond in Maastricht en omgeving ondersteunt. Van Andel: “De studenten die als vrijwilligers werken bij RPM bieden veel activiteiten. Ze geven wekelijks taalles, organiseren ludieke events, verzorgen sportlessen aan mensen in het asielzoekerscentrum, en werken in een vrouwencentrum. In dit project komt de maatschappelijke rol van de InnBetween tot uitdrukking. De studenten zetten zich in voor ondersteuning van mensen met een vluchtelingenachtergrond en worden tegelijkertijd onderdeel gemaakt van de wereld van deze nieuwe burgers. We werken vanuit gelijkwaardigheid en wederzijds respect. Wat kun je veranderen, hoe kun je je op zo’n manier ontwikkelen dat je iets bijdraagt aan de wereld? Onze studentbestuursleden zijn daar een mooi voorbeeld van. De community spirit, de passie, de creativiteit die zij ook tijdens deze moeilijke periode laten zien, is ongelofelijk krachtig. Zonder hen konden we dit allemaal nooit doen. Tegelijkertijd mogen ze bij ons ook kwetsbaar zijn. We maken ruimte voor alles wat er op dat moment aanwezig is.”