Zuster Elisabeth Luurtsema osc. leeft in Stadsklooster San Damiano te ’s-Hertogenbosch waar verschillende orden binnen de franciscaanse familie samen leven. Zij geeft antwoord op de vraag: Zuster, wie ben je?
Vorig jaar ben ik plechtig geprofest. Een groots moment dat na jaren van vorming geen eindpunt is, maar een beginpunt, een begin met een fundament. Grootse woorden zijn uitgesproken, geloften zijn aangegaan. Ik heb er van geproefd wat het inhoudt, maar de werkelijke smaak zal stap voor stap geleefd worden. Steeds weer zal de vraag terugkomen: ‘Zuster, wie ben je?’ ‘Zuster’ omdat het me bepaalt bij de levensvorm waarvoor gekozen is. En het vervolg van de vraag: ‘Wie ben je’ om m’n roeping binnen deze vorm keer op keer te bevragen.
Leven in de rijkdom van de traditie
De huidige samenleving, die in sneltreinvaart van de ene naar de andere prikkel en impuls leeft, brengt mij steeds weer bij onze traditie die niet vluchtig is, maar een rijkdom in zich draagt die voor vandaag de dag van grote waarde is. Binnen de kloostermuren, maar vooral ook daarbuiten. De traditie die structuur, duidelijkheid en rust geeft. Gebed, lectio divina, meditatie, samen vieren, het zijn vaste pijlers die van waarde blijven om de verbinding met God en het leven te blijven voeden. Deze pijlers vragen erom om vandaag de dag in het licht gezet te worden, om met woorden en methodes van nu toegankelijk uitgelegd te worden, zodat de rijkdom er opnieuw van kan uitvloeien naar onze omgeving. Zo mag ik, met een maat die mij gegeven is, meditatie en gebed in het licht zetten door me te verbinden met de natuur die me leert dat je elkaar nodig hebt om te groeien, dat juist de verscheidenheid schoonheid tot z’n recht laat komen. Dat uit zich bij mij door bijvoorbeeld door natuurmandala’s te maken, ze dan te fotograferen om er vervolgens kaarten van te maken zodat het velen uitnodigt tot een verstild moment om te zien hoe mooi Gods gevarieerde schepping is.
Onderzoeken welke wegen vruchtbaar zijn
Dat wat natuurmandala’s me laten zien, leef ik in Stadsklooster San Damiano. Een paar jaar geleden ben ik daar ingestapt. We leven er met vier franciscaanse ordes onder één dak. Met deze vier ordes hebben we de keuze durven maken om het te wagen ons leven te delen. We hebben een pad gekozen dat er nog niet was en waarvan we ook nog niet weten waar het ons brengen gaat. Toch is het nodig dit soort stappen ook te zetten, om nieuwe kansen en mogelijkheden te benutten. Om te onderzoeken wat wegen zijn die vruchtbaar zijn, niet alleen voor onszelf, maar vooral voor de samenleving van nu waarin we leven. Zo mag onze manier van leven hopelijk eenheid in verscheidenheid uitdragen. Enerzijds is er tussen de vier ordes onderling veel samenwerking in Stadsklooster San Damiano, anderzijds behoudt iedere orde het eigen charisma. Zo leven we als contemplatieven en actieven samen én naast elkaar. Een vorm die om veel overleg vraagt, die elkaar verrijkt, gebruik makend van elkaars sterke punten. Een uitdagend samenleven waardoor telkens de vraag in mij klinkt: ‘Zuster, wie ben je?’ Die terugkerende vraag kan ik alleen beantwoorden door de vraag in me mee te dragen en elke dag in dankbaarheid proberen te leven, met vallen en opstaan, met schuren en schitteren.
Natuurmandala van zuster Elisabeth Luurtsema