Op initiatief van Pater Matthias Wolff SJ werden in 1819 zeven jonge vrouwen opgenomen bij de Zusters van Onze Lieve Vrouw van Namenij kregen daar de religieuze vorming in postulaat en noviciaat. Enkele jaren later keerden zij terug naar Nederland en vestigden zich aan de Muurhuizen te Amersfoort. Daar werd de instelling met de naam La Pédagogie Chrétienne gevestigd. Het voornaamste doel was het geven van onderwijs.
Vandaag, 29 juli is het precies 200 jaar geleden dat zusters van van Amersfoort zijn begonnen. Deze beginperiode was niet makkelijk In 1840 splitste de congregatie op in de Zusters van Onze Lieve Vrouw in Amersfoort en de het Gezelschap van Jezus, Maria en Joseph, (zusters JMJ) in het zuiden van het land. Uiteindelijk is de congregatie van Amersfoort uitgegroeid tot één van de zes grootste in Nederland en dé grootste boven de grote rivieren.
Onderwijs en bejaardenzorg
De zusters richtten zich voornamelijk op het geven van onderwijs op scholen en in internaatsverband. Daarnaast bekommerden ze zich ook om de bejaarden. Vooral in de provincies Noord Holland, Utrecht en Overijssel hebben de zusters, naast kloosters voor hun eigen verblijf, veel scholen, internaten en bejaardentehuizen opgericht en gerund. Het internaat O.L. Vrouw ter Eem in Amersfoort met o.a. een lyceum en een kweekschool genoot daarbij landelijke bekendheid.
In de 20ste eeuw is de Congregatie gestart in het buitenland waaronder in Indonesië en in Malawi. Daar zijn de zusters nog volop actief. Voor Nederland is de voltooiing in zicht met momenteel nog 57 zusters, met een gemiddelde leeftijd van tegen de 90 jaar. Het 200-jarig bestaan wordt in Indonesië en Malawi volop gevierd. Voor Nederland beperkt zich dit, vanwege de hoge leeftijd, tot een bescheiden viering in de eigen communiteit in Amersfoort.
Zending in deze tijd
Hoewel de zusters op hoge leeftijd zijn en niet meer actief werkzaam zijn in het maatschappelijke leven, laten zij zich nog steeds inspireren door Sint Julie Billiart, stichteres van de zusters van Onze Lieve Vrouw van Namen. Zij zette zich in voor het onderwijs aan minderbedeelden en welgestelden en bood hulp aan hen die zorg nodig hadden.
Bij het ouder worden krijgt deze zending andere aandachtspunten. De zusters herkennen zich nu meer in het apostolaat van het gebed. Het is nu nog meer de onderstroom van hun leven en zijn. Er is grote verantwoordelijkheid voor elkaar. Maar de zusters leven mee en delen van wat ze bezitten met hen die nood lijden in kerk en maatschappij. Dit doen ze onder andere door acties voor Brazilië, Indonesië, Malawi en de Filippijnen; en bijvoorbeeld schrijfacties voor Amnesty International.
De zusters zijn dankbaar dat zij de afgelopen twee eeuwen met een groot Godsvertrouwen hun werken hebben kunnen verrichten voor de armen en behoeftigen en hiermee een aandeel hebben gehad in het katholiek onderwijs en daarmee de ontwikkeling van de maatschappij.
Meer over de zusters van Onze Lieve Vrouw van Amersfoort
Meer over het werk van religieuzen in zorg en onderwijs