
De continentale Europese bijeenkomst van het synodaal proces, die van 5 t/m 12 februari wordt gehouden in Praag, brengt veel mensen met zeer verschillende opvattingen over geloof en Kerk bij elkaar. Welke boodschap en welke uitstraling moet de Kerk hebben, om geloofwaardig naar buiten te kunnen treden? Discussiepunten zijn vooral de positie van vrouwen in de Kerk, de vraag hoe de Kerk om moet gaan met mensen die niet volgens de kerkelijke leer leven, en wat er nodig is voor evangelisatie. Waar de een zegt dat de Kerk niet geloofwaardig kan evangeliseren doordat de samenleving niet accepteert dat vrouwen anders behandeld worden dan mannen, stelt de ander dat hierbij het kerkelijk ambt te veel met macht wordt verbonden in plaats van met dienstbaarheid. Waar de een zegt dat de Kerk een warm welkom moet bieden aan iedereen, stelt de ander dat je helder moet zijn over de leer, ook als dat moeilijk te verteren is voor veel mensen. Bij deze gesprekken valt op dat de overheersende opvattingen in Oost- en West-Europa sterk verschillen.
In een vraaggesprek met het Nederlands Dagblad zegt Richard Steenvoorde OP, lid van de Nederlandse delegatie, het volgende: ‘In onze gespreksgroep werd gezegd dat er veel mensen zijn beschadigd in en door de kerk. Hoe gaan we daar mee om? Het gaat bijvoorbeeld om slachtoffers van seksueel misbruik, of mensen wiens leven een andere wending hebben gekregen dan ze ooit hoopten, zoals huwelijken die stuk lopen of mensen die verslavingen hebben. Daar gaan we als kerk niet goed mee om. We kunnen ze wel welkom heten op de drempel, maar de vraag is ook hoe we met hen kunnen meelopen. Synodaliteit gaat uiteindelijk over de vraag hoe we iedereen een plek kunnen geven. Daarmee zijn we nooit klaar. We zien hier in Praag de waarde van het luisteren en gezamenlijk onderscheiden. Dat meningen en ervaringen gedeeld mogen worden zonder dat daar gelijk een oordeel geveld moet worden. De hier ervaren inspraak van geestelijken en leken zou misschien ook een methode kunnen zijn voor andere kerkelijke besluitvormingsprocessen. Maar dat vraagt ook om vorming van zowel pastores als leken.’ Verder constateert p. Steenvoorde dat de methode die in het synodale proces gebruikt is, uit de traditie van de Jezuïeten komt. Dominicanen gebruiken een andere methode, waarbij het belangrijk is dat iedere broeder gehoord wordt en waarbij geduld van wezenlijk belang is, zodat de Heilige Geest zijn werk kan doen.