Te midden van de huidige grote problemen van conflicten en wantrouwen krijgt het Pinksterfeest, het feest van de gave van de heilige Geest een hoopvol karakter. Dat schrijft KNR-voorzitter pater Mark-Robin Hoogland in zijn Pinksterbrief. Hoewel de ‘groten’ der aarde alles naar hun hand lijken te zetten, wordt het Pinksterfeest niet afgeblazen. “In tegendeel,” zo schrijft hij, “Pinksteren doet ons beseffen dat God Zelf voortdurend met ons bezig is en dat wij daarom steeds een beroep mogen doen op Zijn hulp en door Hemzelf aangezet worden om met Hem mee te werken: niet alleen de paus, iedereen kan iets bijdragen, hoe oud of jong je ook bent.”
Heilig jaar
In zijn brief verwijst de KNR-voorzitter naar het heilig jaar en de hoop die daarin centraal staat. “De Kerk grijpt het heilig jaar aan om te pleiten voor de kwijtschelding van de schulden van arme landen, de afschaffing van de doodstraf en het beëindigen van gewapende conflicten. Dat Paus Franciscus voortdurend vanuit de barmhartigheid kwesties en personen benaderde, gaf mensen hoop en vertrouwen. Onze nieuw gekozen paus, Leo XIV, zet deze lijn voort, zo blijkt uit zijn eerste optredens. Zo worden mensen zowel binnen als buiten de Kerk gesterkt op de weg van de hoop: het goede groeit te midden van het kwade en allerlei ellende.”
De weg van synodaliteit geeft hoop
Ook gaat pater Mark-Robin in op de weg van synodaliteit die de Kerk is ingeslagen. Dit synodale proces is bij uitstek een herontdekking van de werking van de H. Geest. Een herontdekking, want De Kerk en vooral ook kloosters gebruiken deze methode al eeuwenlang. Het is een methode die niet alleen voor de gelovigen maar voor iederéén hoop geeft. “Wij gaan inzien dat alle mensen ten diepste met elkaar verbonden zijn. Doordat wij luisteren naar elkaar, gaan wij zien dat anderen ons gegeven zijn en een ieder iets kan bijdragen aan een betere wereld. Mensen die geloven en zoeken te geloven weten zich geroepen en begenadigd om hierin het voortouw te nemen, zonder angst.”
Hoop doet leven
Het thema van het Heilig Jaar is hoop. “Hoop wordt meestal omschreven als het verlangen naar het goede dat we nog niet zien. Daarom zeggen we ‘hoop doet leven’; hoop houdt mensen gaande, juist als er geen uitzicht is op genezing, vrede en gerechtigheid. Zonder geloof kun je leven en menigeen overleeft zonder liefde, maar zonder hoop…”
“Pinksteren doet ons beseffen dat vrede en eenheid, maar óók de hoop zelf, ons gegéven worden”, vervolgt de KNR-voorzitter; we moeten er ons voor openstellen. “Hóóp op vrede en eenheid, die ons in het Evangelie wordt aangezegd, begint dus met ontvangen, met je openstellen, met luisteren. Jezus’ leerlingen ontvangen de heilige Geest en stap voor stap ontdekken zij hoe hierop te antwoorden en met de Eeuwige mee te werken. M.a.w., aan “Doe vrede!” en “Geef vrede!” gaat iets vooraf: “Ontvàng vrede!” [Joh 14,27a. 20,22]
En we hebben zelf ook een verantwoordelijkheid hier in. “Iedere gelovige en gedoopte dient haar/zijn verantwoordelijkheid te nemen om te leven naar de Geest, met de gaven die een ieder ontvangt. Wie dit bewust of spontaan – in praktijk brengen, zullen voor medemensen herkenbaar zijn als vredestichters, als verzoeners, als bondgenoten en waarachtige pelgrims van de hoop. ‘Laat uw hart niet door elkaar geschud en kleinmoedig worden’ [Joh 14,27b] – dat is zó gebeurd. Maar laten wij in antwoord op de gave van Gods heilige Geest elkaar meenemen op deze hoopvolle weg – gedurende heel dit heilig jaar en erna!
Lees de hele Pinksterbrief 2025