
De tweede vergadering van de bisschoppensynode in Rome over synodaliteit is op 28 oktober afgesloten. Daarmee is er weer een mijlpaal bereikt in het proces om onze Kerk een meer synodaal aanzien te geven. In de afgelopen weken is er intensief gesproken. De deelnemer namens de Nederlandse bisschoppen, mgr. Hoogenboom, hulpbisschop van Utrecht, deed hiervan twee keer verslag. Het viel hem op dat de sfeer zodanig was dat vreemden al snel vrienden werden. De deelnemers kwamen uit de hele wereld, uit allerlei culturen en contexten, maar dit samenzijn bracht hen allemaal bij elkaar. Bij de eerste zitting, vorig jaar, werd er vooral gesproken over de vraag: “Wat is synodaliteit?” Dit jaar ging het heel concreet over het meer synodaal en missionair worden van de Kerk: “Hoe? Waar? Wanneer?”
Lees de beide impressies van mgr. Hoogenboom hier:
Samen op weg als vrienden van de Verrezen Heer
Van vragen naar het ‘wat?’ naar vragen over het ‘hoe?’, ‘waar?’ en ‘wanneer?’ .
Slotdocument
De opbrengst van de synode is neergelegd in een groot slotdocument. De Italiaanse tekst is al beschikbaar: slotdocument. Over alle 155 paragrafen is er gestemd. Alle kregen ze minimaal een twee derde meerderheid. Enkele belangrijke punten zijn:
- de mogelijkheid van wijding van vrouwen tot diaken moet serieus onderzocht worden
- het Volk van God moet een stem krijgen in de benoeming van bisschoppen
- leken moeten meer betrokken worden bij besluitvormingsprocessen op alle niveaus in de Kerk; zo moeten pastorale raden op de niveaus van parochie en bisdom verplicht worden
- het wordt aanbevolen dat elk bisdom met enige regelmaat een diocesane synode houdt
- pastoors en bisschoppen moeten niet alleen naar boven verantwoording afleggen, maar ook naar beneden; besluiten die worden genomen, moeten ook geëvalueerd worden
- er moet decentralisatie komen, waardoor niet alles door de H. Stoel voor de hele Kerk wordt beslist
- diverse moeilijke kwesties worden besproken in studiegroepen, die in juni komend jaar klaar moeten zijn
Een nieuw punt in de werkwijze van een bisschoppensynode is dat de paus na deze synode géén postsynodale apostolische exhortatie zal schrijven. Normaal gesproken deed de paus dat steeds na een bisschoppensynode. Daardoor had de paus altijd het laatste woord. Nu vindt paus Franciscus het in strijd met de synodale geest dat er na het goedgekeurde slotdocument nog een document van hem zou moeten komen. Het slotdocument is en blijft de basis. Vanaf nu begint de implementatie.
(met dank aan Hendro Munsterman in het Nederlands Dagblad)