Op dinsdag 3 juni werd op begraafplaats Munsel in Boxtel een monument onthuld voor de zusters van Onze Lieve Vrouw van Afrika. Zij zijn beter bekend als de Witte Zusters. Het monument is een eerbetoon aan de ruim 500 vrouwen die de afgelopen decennia vanuit Boxtel en Esch naar Afrika zijn vertrokken om daar te werken in de missie.
Het werk gaat door
In Nederland leven nog zeven Witte zusters, die met het monument ook hun voltooiing hier willen markeren. Maar de in 1869 door Kardinaal Lavigerie gestichte missiecongregatie is internationaal en gaat door. Honderden Afrikaanse zusters uit landen als Congo, Burundi, Rwanda, Burkina Faso, Algerije, Kenia, Malawi e.d. zetten het werk voort. In gezondheidscentra, verpleegsteropleidingen, vrouwenwerk, parochies, straatkinderenopvang en projecten tegen seksueel misbruik. Ook zijn er sinds vorige eeuw zo’n 23 Afrikaanse zelfstandige dochtercongregaties gesticht die de missionaire erfenis hebben overgenomen.
Symboliek van het monument
Op het kerkhof in Boxtel liggen zo’n tweehonderd zusters begraven. Veel anderen zijn begraven in Afrika op de plek waar ze werkzaam waren. Het monument bestaat uit een grote cirkel van cortenstaal. Dit harde staal staat voor de moed en het doorzettingsvermogen van de missiezusters, op weg naar onbekende streken en in vaak barre omstandigheden.
In de rand staat: “Afrika is een zegel op mijn hart”. Dit is een uitspraak van onze stichter Kardinaal Lavigerie en geldt voor al onze zusters. Hun liefde voor Afrika en de Afrikanen zal altijd blijven.
De uitgeslepen vorm van het kruis verbeeldt het charisma van de Congregatie en de volledige toewijding aan het christelijke ideaal van werken aan Gods Koninkrijk. Wees ‘Alles voor Allen’. Dit kruis dragen zij op hun hart. Het verbindt hen met de Bron van alle leven.
Het kruis in dit monument opent haar randen als bloembladeren die zich oprichten naar de hemel. Zij verbinden hemel en aarde, dienstbaar aan mensen en aan God, actie en contemplatie.
De witte stenen staan symbool voor alle Witte Zusters die ons zijn voorgegaan. Zij lichten op bij het maanlicht als hoopvolle tekens in de nacht en worden beschermd door het kruis boven hen.
Dit monument ligt in het centrum en de graven van overleden medezusters omringen het. Net zoals de zusters vroeger in het moederhuis in Algiers rondom de grote palmboom stonden voor de dagsluiting, onderwijl het Sancta Maria zingend.
De golvende ingetogen groene beplanting geeft beschutting en samen met de banken zorgt dit voor een meditatieve sfeer. Het is hierdoor een plek van gebed en stilte en om uw gedachten en herinneringen de vrije loop te laten. Wat is uw missie in het leven?
Witte stenen
Tijdens de ceremonie kregen de zeven nog in leven zijnde Witte Zusters allen een witte steen om te bewaren. Als ze het aardse bestaan voor het eeuwige inruilen, zal deze steen alsnog bij het monument worden gelegd als teken van zusterlijke verbondenheid.
Bijzonder gedicht
Het monument werd onthuld door de zeven Nederlandse Witte Zusters, enkele leden van het generaal bestuur uit Rome en de burgemeester van Boxtel. Tijdens zijn toespraak roemde hij de zusters en sprak zijn dankbaarheid en respect uit voor hun onbaatzuchtige keuze om hun hele leven te wijden aan kwetsbare mensen in Afrika. Zij zijn een voorbeeld voor ons vandaag de dag in een tijd waarin omzien naar elkaar en verdraagzaamheid broodnodig zijn.
De ceremonie werd opgeluisterd door het koor Capella Ducis dat o.a. het Sancta Maria zong en een speciaal lied voor de Witte Zusters. De tekst is van de dichter Adriaan Roland Holst die ooit samen met enkele zuster op de boot naar Afrika verbleef en daar een gedicht over hen schreef.
Wandelroutes
Als extra cadeau zijn er ook drie nieuwe korte wandelroutes ontwikkeld in Boxtel en Esch die lopen langs het vele religieus erfgoed dat de gemeente rijk is. In Boxtel en Esch waren niet alleen Witte Zusters gevestigd maar o.a. ook de zusters DMJ en JMJ, Ursulinen, Witte Paters en fraters van Tilbu